Święta ukazana jest w stroju mniszki, ale też w czerwonej mitrze książęcej. Pochyla się nad grupą biedaków. Jeden z nich ma zabandażowane nogi, drugi kajdany na ramieniu. Brygida rozdaje im monety, które podaje jej na tacy stojąca z tyłu zakonnica. Podpis mówi: PLVRIMOS SANAT ET ELEEMOSYNIS SVSTENTAT (Bardzo wielu uzdrawia i wspiera jałmużnami). W czasie, gdy wiodła jeszcze życie osoby świeckiej wraz z mężem, założyła niewielki szpital, w którym sama opiekowała się potrzebującymi, nie wzbraniając się przed żadną pracą. Również we Włoszech troszczyła się stale o biednych, pomimo że sama często była w kłopotach finansowych po tym, jak rozdała swój majątek. Praktykowała ubóstwo, aby jeszcze bardziej upodobnić się do ubogiego Chrystusa.

Towarzysząca jej zakonnica to prawdopodobnie jej córka św. Katarzyna, którą matka wraz z rodzeństwem wychowywała, wdrażając w posługę ubogim. Jeszcze jako małe dziecko prowadzana była do szpitala, gdzie jej matka dawała im przykład posługi miłosiernej: pielęgnowała wrzody i rany chorych, wspomagała ich datkami i dobrym słowem.

W obrazie święte są zakonnicami, którym Brygida przykazała, aby nie posiadały żadnej, najmniejszej rzeczy, a pieniędzy nie ośmielały się dotykać ręką. Dlatego mniszka stojąca za Brygidą, podaje jej pieniądze na tacy.

Wzór założycielki zakonu, stał się również inspiracją dla brygidek zgromadzonych w lubelskim klasztorze. Informacja, która znajduje się w wizytacji klasztoru w 1596 r., mówi o funkcjonowaniu przy klasztorze izby chorych. Działało też przy kościele brygidek bractwo ubogich pw. Najświętszej Marii Panny, a kapelani kościoła zobowiązani byli raz w tygodniu odprawić mszę świętą za żywych i umartych członków bractwa.